సద్గురు తత్వం కు అసాధ్యం అంటూ ఏమీ లేదు! - వనితావీర చొక్కర్ భోసలే గారి అనుభవం.

హరి ఓం. నా పేరు వనితావీర చొక్కర్. బాపూజీ (శ్రీ అనిరుద్ధ) ఛత్రఛాయలోకి వచ్చి నాలుగున్నర సంవత్సరాలు అవుతోంది. అంతకుముందు నాకు సద్గురు బాపూజీ గురించి ఏమీ తెలియదు. అప్పుడు మా కేంద్రానికి చెందిన ఒక శ్రద్ధావంతురాలైన మహిళ బాపూజీ అనుభవ సంకీర్తన కార్యక్రమం ఏర్పాటు చేశారు. అప్పట్లో సద్గురు తత్వం మీద నాకు పెద్దగా నమ్మకం లేదు. కానీ ఆ మహిళ నన్ను ఆ కార్యక్రమానికి రమ్మని పట్టుబట్టడంతో, ఏం జరుగుతుందో చూద్దాం అనుకున్నాను. నిజానికి ఆ రోజుల్లో, ఇంటి నుంచి బయటకు వెళ్లాలన్న ఆలోచనతోనే నా మనస్సు భారంగా ఉండేది. ఈ కారణం వల్లనైనా ఇంటి నుంచి బయటకు వెళ్ళగలను అనుకున్నాను. అంతేకాకుండా, ఆ మహిళ నాతో ఇలా అన్నారు: మీరు బాపూజీ 'ఓం మనఃసామర్థ్యదాతా శ్రీఅనిరుద్ధాయ నమః' అనే తారక మంత్రాన్ని జపించండి, మీకు మనస్ఫూర్తిగా రావాలని అనిపించినప్పుడు మాత్రమే ఉపవాసానికి రండి అని చెప్పారు. సరే ఇంతగా చెబుతున్నారు కదా, వెళ్లి చూద్దాం అనుకున్నాను. నేను కూడా పూర్తి భక్తిశ్రద్ధలతో బాపూజీ తారక మంత్రాన్ని జపించడం మొదలుపెట్టాను, ఉపవాసానికి కూడా వెళ్ళాను.

నేను ఉపవాసానికి వెళ్లినప్పుడు, నా భర్త గురించి నా మనస్సు చాలా బరువుగా ఉండేది. నేను ఎక్కడికి వెళ్లినా, వారు ఎక్కడున్నారని పదేపదే ఫోన్ చేసి అడుగుతుండేవారు. దీనివల్ల నాకు ఏ రకమైన స్వేచ్ఛ ఉండేది కాదు. ఉపవాస సమయంలో భర్త ఇంటికి వస్తే లేదా ఫోన్ చేస్తే ఏం చెప్పాలి? అని మనసులో భయం ఉండేది. ఎందుకంటే ఈ విషయం నేను వారికి చెప్పలేదు. కానీ నాలుగు శనివారాలు గడిచాయి. నేను ఉపవాసానికి వెళ్తూనే ఉన్నాను, కానీ నా భర్త ఒక్కసారి కూడా ఫోన్ చేయలేదు, నేను ఇంటి నుంచి బయటకు వెళ్లినట్లు వారికి తెలియలేదు. నా భర్త తిరిగి ఇంటికి రాకముందే నేను ఇంటికి చేరుకునేదాన్ని. నిజానికి నేను బయట ఉన్నప్పుడు వారికి ఫోన్ రాకపోవడం ఇదే మొదటిసారి. ఇది బాపూజీ మొదటి అనుభవం. అప్పుడు నేను మనసులోనే నిర్ణయించుకున్నాను, ప్రతి శనివారం బాపూజీ ఉపవాసానికి వెళ్తాను; నేను ఏ చెడ్డ పని చేయడం లేదు, పవిత్రమైన పని చేస్తున్నాను. కాబట్టి ఈ పవిత్రమైన విషయాన్ని నా భర్త నుండి ఎందుకు దాచాలి? అని వారికి బాపూజీ గురించి చెప్పి, ‘బాపూజీ ఉపవాసానికి వెళ్లడం నా జీవితంలో ఒక ముఖ్యమైన భాగం అయిపోయింది. అందుకే మీరు నాకు అక్కడికి వెళ్లడానికి అనుమతి ఇవ్వండి' అని అడిగాను. ఆ సమయంలో వారు చాలా తిట్టారు, కానీ చివరికి ‘నీకు ఇష్టం వచ్చినట్లు చేసుకో’ అని చెప్పారు. నేను కూడా నాకు ఇష్టం వచ్చింది చేశాను; అంటే ఉపవాసానికి వెళ్తూనే ఉన్నాను. క్రమంగా నా జీవితం చాలా తేలికైపోయింది; సంతోషకరమైన విషయం ఏమిటంటే కాలక్రమేణా నా భర్తకు కూడా బాపూజీ మీద నమ్మకం కలిగింది. ఆ తర్వాత నన్ను ఆపడానికి వారెప్పుడూ ప్రయత్నించలేదు.

మాకు ఐదేళ్ల కొడుకు, ఇద్దరు పెద్ద కూతుళ్లు ఉన్నారు. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో మళ్లీ గర్భం దాల్చినట్లు లక్షణాలు కనిపించాయి. కానీ నేను చెకప్ కోసం డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళినప్పుడు, రిపోర్టు చూసి డాక్టర్, 'గర్భాశయంలో గానీ, బయట గానీ గర్భం కనిపించడం లేదు. కానీ రిపోర్టు మాత్రం మీరు గర్భం దాల్చారు అని చెబుతోంది' అన్నారు. పూర్తి సోనోగ్రఫీ తర్వాత, బిడ్డ ట్యూబ్‌లో ఉన్నట్లు తెలిసింది. ఇది చాలా ఆందోళన కలిగించే విషయం, ఎందుకంటే బిడ్డ పెరిగే కొద్దీ ట్యూబ్ కూడా పెరిగి ఒకరోజు అది పగిలిపోతుందని, దానివల్ల నా ప్రాణానికి ప్రమాదం ఉందని డాక్టర్ చెప్పారు. ‘ఏం చేయాలి’ అని ఆలోచిస్తూనే నెల రోజులు గడిచిపోయాయి. నేను చాలా భయపడి ఆ సమయంలో బాపూజీని తలచుకోవడం కూడా మర్చిపోయాను. కానీ మనం వారిని గుర్తుంచుకోకపోయినా, బాపూ తమ భక్తులను ఎప్పటికీ మర్చిపోరు. ఆ సద్గురు తత్వానికి తమ భక్తుల పరిస్థితుల గురించి పూర్తిగా తెలుసు. మనం వారిని మర్చిపోయినా, వారు ఏదో ఒక రూపంలో మనకు వారిని గుర్తు చేస్తూనే ఉంటారు. ఈ సమయంలో నేను ఒక ఎమ్‌డి. స్పెషలిస్ట్ డాక్టర్ దగ్గరికి వెళ్ళాను. వారు కూడా, ‘ఆపరేషన్ చేయించడం తప్పనిసరి. మరో మార్గం లేదు’ అని చెప్పారు. ఆపరేషన్ కోసం కనీసం ₹70,000 ఖర్చవుతుంది. మరిన్ని వివరాలు తెలుసుకున్న తర్వాత మొత్తం ఖర్చు లక్ష వరకు కూడా వెళ్ళొచ్చని తెలిసింది. అలాగే ప్రాణానికి ప్రమాదం కూడా ఉంది. మా ఆర్థిక పరిస్థితి అంతగా బాగులేదు. నిర్ధారించుకోవడానికి మళ్లీ టెస్ట్ చేయించినప్పుడు, ఆ రిపోర్టులో కూడా అదే విషయం పునరావృతమైంది.

మా అమ్మాయి పుట్టినరోజు దగ్గరలో ఉంది, దాని కోసం బట్టలు మొదలైనవి కొనాలి. కానీ పదేపదే టెస్టులు చేయించుకోవాల్సి వస్తోంది, చివరి రిపోర్టు తీసుకురావడానికి కూడా డబ్బులు ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. అందుకే బట్టలు కొనడం కొంచెం కష్టం అనిపించింది. నాకు టెస్ట్ రిపోర్టు చాలా ముఖ్యం. డబ్బు కొరత వల్ల ఇప్పుడు ఏం చేయాలి అనే ప్రశ్న తలెత్తింది. అప్పుడు నాకు బాపూజీ గుర్తుకొచ్చి నేను వారికి మొరపెట్టుకున్నాను. ఆ రోజు భోజనం చేసేటప్పుడు నేను చాలా ఏడ్చాను, మనసులో బాపూజీతో ఇలా అన్నాను, ‘మీకు ఇష్టం వచ్చింది చేయండి. నన్ను కాపాడాలా లేక చంపాలా అనేది పూర్తిగా మీ మీద ఆధారపడి ఉంది. కానీ నేను ఏ ఆపరేషన్ చేయించుకోలేను. మా ఆర్థిక పరిస్థితి అంతగా బాగోలేదు’ అని బాపూజీతో మాట్లాడుకున్న తర్వాత నేను చాలా ఏడ్చాను. మరుసటి రోజు చివరి రిపోర్టు తీసుకురావడానికి వెళ్లాలి. నేను మనసు రాయి చేసుకుని అక్కడికి వెళ్ళాను. ఆ రిపోర్టుకు సాధారణంగా ₹800 తీసుకునేవారు. నేను వారికి ₹100 ముందుగానే ఇచ్చాను. నా టెస్ట్ రిపోర్టు పూణే నుంచి వచ్చేది. ఆ రిపోర్టుల మీద ఎప్పుడూ డబ్బులు రాసి ఉండేవి కావు. కానీ ఆ రోజు నా ఈ రిపోర్టు మీద కేవలం ₹300 తీసుకోవాలని రాసి ఉంది. నేను ఆ రిపోర్టు తీసుకోవడానికి నిరాకరించాను, ఎందుకంటే నా రిపోర్టుకు ₹800 ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. అప్పుడు అక్కడి నర్స్ “మీ దగ్గర డబ్బులు ఎక్కువగా ఉన్నాయా? మీరు కేవలం ₹300 మాత్రమే చెల్లించాలి” అని అన్నారు.

ఓ సద్గురురాయా! మీ లీలలు అపరంపారమైనది. నాకు పూర్తి నమ్మకం ఇది బాపూజీ లీలలే. వారు నా

డబ్బుల గురించి కూడా చూసుకున్నారు, ఎందుకంటే ఇప్పుడు మిగిలిన డబ్బులతో నేను మా అమ్మాయికి బట్టలు కొనగలను. నేను వారికి ₹300 ఇచ్చి తిరిగి వచ్చాను. ఈ అనుభవం నిజమే, కానీ ఆ తర్వాత జరిగిన సంఘటన తర్కానికి అందనిది! రిపోర్టులో ఉన్న వైద్య పదాలు నాకు అర్థం కాలేదు. నేను సోనోగ్రఫీ రిపోర్టు తీసుకోవడానికి వెళ్ళినప్పుడు, అక్కడ కూడా నా నుంచి, సాధారణంగా తీసుకునే ₹700 బదులుగా ₹400 మాత్రమే తీసుకున్నారు. నాకు ఏమీ అర్థం కాలేదు. ఇక్కడ అసాధారణమైన, కానీ అనుకూలమైన విషయాలు జరుగుతున్నాయి, కానీ మన మనసులో అనుమానాలు ఉంటాయి కదా. నా రిపోర్టులో ఏదైనా సమస్య ఉందేమో, అందుకే వారు కేవలం ₹400 తీసుకుంటున్నారు అని నేను అనుకున్నాను. కానీ వారు “మీ రిపోర్టు చాలా బాగుంది. మీకు ఏ ఇబ్బందీ లేదు” అని చెప్పారు. నేను మరింత ఆశ్చర్యపోయాను! మంచి రిపోర్టా?? నేను నమ్మలేక పోయాను. ఆ తర్వాత నాకు తెలిసింది ఏంటంటే, నేను గర్భం దాల్చనేలేదు!! అయితే మొదటి సోనోగ్రఫీలో డాక్టర్లకు ‘బిడ్డ’గా కనిపించిన ఆ విషయం ఎక్కడికి పోయింది? నాకు నమ్మశక్యం కాలేదు. అందుకే నేను ఒక్క డాక్టర్ దగ్గరే కాదు, చాలా మంది డాక్టర్ల సలహా తీసుకున్నాను. అందరూ ఒకే విషయం చెప్పారు. నా బాపూజీ యొక్క ఈ లీల ఎంత గొప్పది! ఒక రిపోర్టు రాత్రికి రాత్రే ఎలా మారగలదు?

తర్వాత, మొదటి సోనోగ్రఫీలో డాక్టర్లకు ‘బిడ్డ’ అనిపించిన విషయం, ఇప్పుడు కేవలం ఫైబ్రాయిడ్ (గర్భాశయంలో ఏర్పడే ఒక ట్యూమర్ లాంటిది)గా నిర్ధారణ అయింది. కేవలం ఒక నెల మందులతో దానికి చికిత్స కూడా జరిగింది, దాని ఖర్చు కేవలం ₹1000. బాపూజీ నా ప్రమేయం లేకుండానే నా జీవితం నుంచి ఈ ప్రాణాంతకమైన విషయాన్ని తొలగించారు, కేవలం ఫైబ్రాయిడ్‌గా నిర్ధారించారు! నా అనుభవం ఏంటంటే, ఎవరైతే తమ జీవిత భారాన్ని పూర్తిగా సద్గురువుకి అప్పగిస్తారో, అప్పుడు వారు మన జీవితాన్ని తమకు కావలసిన విధంగా తీర్చిదిద్దుతారు. ‘పెద్ద అమ్మ’ (చండిక మాతా) మరియు డాడ్ (బాపూజీ) మన కోసం ఏదైనా చేయగలరని, నా బాపూజీయే నన్ను రక్షించారని నేను నమ్ముతాను. బాపూజీకి చాలా చాలా అంబజ్ఞ (కృతజ్ఞతలు). ఈ రోజు కూడా నాకు ప్రతిక్షణం బాపూజీ యొక్క అనేక అనుభవాలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి. బాపూజీ మన జీవితంలో ఉండటం వల్లే శ్రద్ధావంతులు అందరం నిజమైన అర్థంలో నిశ్చింతమైన జీవితాన్ని గడుపుతున్నాము. సమస్త చండికా కుటుంబానికి హృదయపూర్వక అంబజ్ఞలు (కృతజ్ఞతలు)!

హరి ఓం. శ్రీరామ్. అంబజ్ఞ.